2 sene boyunca Berlin'de yaşadım. Aşağı yukarı 20/25 farklı işte barmenlik ve garsonluk yaptım. Emin olun ki bu işler gittiğim dil okulundan çok daha yararlı oldu. Dili hayatın içinde öğrendim ve öğrenmeye devam ediyorum. Bundan sonra her sene yeni bir dil öğrenmeye karar verdim. Şimdilik Yunan dili ile devam ediyorum. Kendime asla öğretmen demek içimden gelmiyor. Ki eğitim hayatım boyunca onlarla aram çok da iyi olmadı. Bunun sebebi neyse ki notlarım değildi.

Yöntem olarak dikta ederek öğretmek benim bakış açıma ters geliyor. Ben size sizin öğrenim sürecinizde rehber olacağım. Çünkü bir sınıfta oturup birinin beyaz bir tahtada tek tek bir şeyler anlatmasının ne kadar sıkıcı olduğunu biliyorum. Benim derdim bu zamanı daha dolu ve iyi geçirmek.

Dil öğrenmeye yaklaşım hiçbir zaman bir zorunluluk gibi görülmemeli. Çünkü aslında bir tür yeni algıyı veyahut beynin farklı bir sistem ile çalışmasını öğreniyoruz dil ile. Bu açıdan yaklaşıldığı zaman dil oldukça enterasan bir hâl alabiliyor. Deyimlerin halklar arasındaki benzerliği veya farkından tutun günlük konuşmadaki dışa vurumlar bile karşılaştırıldıkça daha ilginç bir hâl alıyor.

Lafı çok uzattım sanırım... Görüşmek üzere.